Donderdag 8 november
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
11 November 2007 | India, Hassan
Hij zwiept voorzichtig met een soort plumeau om zich heen. De derde figuur die me opvalt draagt vooral niets. Een asceet in z'n blote ...
Hij frutselt wat aan zijn haar, lijkt op vlooien. Het duurt even voor ik in staat ben me te concentreren op de echte hoofdrolspeler. Ik heb mezelf zo'n zeshonderd (ik was de tel gauw kwijt) treden, uitgehakt in een heuvel van graniet, naar boven gesleept. Aan de reusachtige voeten van Bahubali richt ik mijn bezwete, kloppende hoofd langzaam naar boven. Tegen het felle zonlicht in blijven m'n ogen steken bij zijn stoicijnse blik, zeventien meter hoger. Bahubali kijkt niet naar links of rechts. Zijn lichaam staat rechtop, sereen en naakt. Niet opgeleukt maar in strikte eenvoud voor zich uit mediterend, laat hij onkruid (wingerd) tegen zijn ledematen omhoog slingeren. Hier in Sravanabelgola is op imposante wijze eer betoond aan een van de belangrijkste heiligen van het Jainisme. Bahubali staat niet alleen als een rots, hij is wat men noemt een monolitisch beeld, vermoedelijk uit de top van deze rots gehouwen. Zo puur als de stijl van het beeld, zo puriteins is ook de geloofsleer die het vertegenwoordigt. Ieder levend wezen wordt als heilig beschouwd en mag nimmer gedood worden. Jaina's eten geen enkele vleessoort, zijn bang om op een insekt te trappen en dragen soms zelfs een mondkapje om te voorkomen dat zelfs het kleinste onschuldige schepsel wordt ingeslikt.
Zuivel eten of leer dragen is uit den boze, evenals roken en alcohol. Het jainisme is geboren uit het hindoeisme en kent maar weinig volgelingen. Toch weet deze gemeenschap belangrijke posities in te nemen in de maatschappij. Hun geweldloze geloof is natuurlijk bepalend voor de beroepskeuze. De mensen die dit bedevaartsoord beklimmen hebben zulke andere ideeën over waarheid dat ik er geen logica in kan herkennen. Ze gooien alles op religie. Mischien is dat ook de aantrekkingskracht van India.
Ik maak me los van de pelgrims, de talloze beelden en in de rots gekerfde reliëfs en inscripties. De afdaling is niet zonder risico's. Zo vormt het mooie uitzicht op het stadje, het waterbekken en de grillige rotsformaties, een constante afleiding.
De steile trap is heet en glad. Op m'n gloeiende sokken snel ik naar de zijkant waar een reling houvast geeft. Ik moet aan de kant voor iemand die fysiek niet in staat is het heiligdom te bedwingen (of geld teveel heeft) en zich in razend tempo naar beneden laat sjouwen in een rotan draagstoel.
Dat ik m'n leren broekriem niet heb omgedaan begint zich ook te wreken.
Beneden zit Anke, ongetwijfeld in een airconditioned etablissement en van een yoghurtdrankje genietend, op me te wachten. Omzichtig neem ik de laatste hindernissen en denk daarbij voortdurend om mijn karma.
Dat loopt hier natuurlijk een geweldige deuk op wanneer ik alsnog een mier weet te verpletteren.
-
11 November 2007 - 11:23
Inge:
Is er een verschil tussen Jainisten en onze veganisten? Of hebben die dat geloof overgenomen zonder de naam te behouden? Het klinkt enorm hetzelfde. -
12 November 2007 - 17:56
Pa En Ma:
Hallo Anke en Harry,
Dat geweldloos geloof is wel wat voor te zeggen,maar geen konijn met de kerst dat is niks voor ons.
Groetjes Pa en Ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley