Maandag 5 november
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
06 November 2007 | India, Ooty
Er zijn zo'n 250 hobbelige kilometers afgelegd eer de beloofde beloning in het vizier komt. In de Nilgiri Hills (blauwe bergen) vonden de Engelsen al een prima oord om de hitte van de vlakten te kunnen ontvluchten. Zo ontstonden op deze groene hellingen vol thee en kruiden de zogenaamde "hillstations".
We zijn zo vroeg vertrokken om op tijd met de Nilgiri Mountain Railway een stuk langs die hillstations te rijden. Het smalle spoor zou een schilderachtige route volgen die ons van Coonoor naar Ooty brengt, onze overnachtingsplaats.
Het blauwe gebergte ligt inmiddels aan onze voeten te wachten. Shankar zoekt naar de juiste versnelling, neemt een aanloop en komt dan plots weer tot stilstand. De borden die de bergweg richting Coonoor versperren beloven niet veel goeds. Langdurige moessonregens hebben een belangrijke brug weggeslagen en zelfs met tuktuks is er geen doorkomen aan. Dat we de trein via een omweg nog halen is uitgesloten, er rest ons niets anders dan langs een andere bergpas direkt met de bus naar Ooty door te rijden.
Het is een stevige domper. De lange zit gaat nog zeker twee uur extra bilbroei opleveren, al is de afstand slechts veertig kilometer. Hijgend en krakend klimt onze bus langs de met keien gemarkeerde afgrond. Aapjes vlooien elkaar en staren ons na. We passeren dichtbegroeide bossen en kunnen soms in de vallei beneden ons de theepluksters aan het werk zien.
Dan wordt op een splitsing van wegen weer hard op de rem getrapt. Er staan een paar jeeps geparkeerd, zouden we dan alsnog? Na wat onderhandelingen door onze doortastende reisleider Niels, scheuren drie jeeps over een binnenweggetje achter elkaar naar Coonoor. Opeengepropt en met witte knokkels rond de handgrepen denderen we de heuvels op en af. Wasgoed maakt een salto om de lijn en alle beesten op de weg zoeken een veilig heenkomen. De chauffeur stuurt nonchalant om elke voortkruipende vrachtwagen terwijl hij (hoezo handsfree) belt met zijn achtervolgers over de voortgang van deze race tegen de klok. Op een klein stationnetje staat het speelgoedtreintje al te puffen. Verdomd, we hebben het gered! De lichtblauwe coupe's met krappe banken worden ingenomen door allerlei mensen die zich in vest of jas gehuld hebben. Kinderen dragen trots hun schooluniform en giegelen ons toe. Op het perron slaan we snel wat proviant in en horen een bulderende toeter. Conducteurs geven met groene vlag en fluitsignaal hun fiat aan de machinist en de op bio-diesel gestookte lokomotief komt op gang.
Als pubers op schoolreis hangt onze groep uit de raampjes. Het is een knusse boemel. De zwarte rook die wordt uitgebraakt dwarrelt door het dal. Over bruggen en door tunnels worden we tot een hoogte van 2200 meter geduwd. Op elk station waar we halt houden wordt wat te eten aangeboden. Honden lopen een stukje met ons op. De zon prikt nog vastberaden door wolkenslierten die aan de bergen plakken. Verspreid over de plantages staan in de verte blauwgeverfde huizen en hier en daar ook een kapelletje. Ik trek nu ook m'n jas maar aan. In de avondschemering doemt station Ooty al op. Wat ooit een modieuze buitenplaats geweest moet zijn, lijkt nu een karakterloze betonhoop. Er worden wollen mutsen te koop aangeboden waar we snel terug de bus inkruipen. Ver boven het dorp ligt ons hotel Monarch. Parkeerplaats naast het helicopterplatform; hoogpolig tapijt in een lobby gelijk een opera; indoor swimmingpool; glazen lift. Zeg, zitten we hier wel goed?
Toen we vanmorgen in alle vroegte onze koffers pakten stond de airco al aan, maar hier wordt zojuist een elektrisch straalkacheltje op de kamer geinstalleerd. Morgen zullen we te voet tussen de theevelden naar Ooty afdalen, lekker de benen strekken.
Vanavond zullen we in chique stijl de dag afsluiten. Op het shirt van de reisleider staat niet voor niets "BAOBAB, je maakt het mee !".
-
06 November 2007 - 19:26
Annie:
Jullie bericht van 5e ontvangen. Dus vanaf de 3e even niets vernomen en moest me vandaag opnieuw aanmelden, dus nu een reactie.
Komen jullie nog uitgerust thuis of moet je eerst even naar een herstellingsoord na al die heftige spannende taferelen?
In elk geval hebben jullie wat beleefd. Leuke en mooie foto,s. Geniet van jullie luxe hotel. Tot horens, Vannacht en de verdere dagen wordt het stormachtig weer hier, dus be prepared voor de thuiskomst.
Groetjes.
Tante Annie. Almere -
07 November 2007 - 17:29
Pa En Ma:
Wat een pech hebben jullie, en wat die broeibillen betreft daar hebben ze goede zalfjes voor.En wat die theeplukkers betreft is dat een gevaarlijk karweitje inverband met slangen (nu waterslangen)die tussen de theestruiken leven.
Groetjes Pa en Ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley