Vrijdag 9 november

We hebben een verstekeling aan boord. Naast twintig toeristen, een reisleider en de twee bemanningsleden, verschaft de bus nu ook onderdak aan een grote pluche tijger. De aankoop van chauffeur Shankar, een kado voor zijn zoontje thuis, heeft een prominente plaats voorin toebedeeld gekregen. Ons reisdoel van vandaag: de Shiva-tempel van Halebid en de Vishnu-tempel van Belur. Ze liggen bij elkaar in de buurt, zijn in dezelfde stijl gebouwd en beide zijn beroemd om hun schitterende beeldhouwkunst.
De tempels zijn stervormis om extra veel afbeeldingen te herbergen.
Shiva en Vishnu in allerlei gedaanten, vertellingen uit de Ramayana en Mahabharata, olifanten, leeuwen en noem maar op, zijn uiterst kunstzinnig en vol details in zachte steen tot leven gebracht. Om die verfijnde details niet over het hoofd te zien worden gidsen ingehuurd, die met respectievelijk bamboestok en make-up spiegeltje al het fraais accentueren en van ingestudeerd commentaar voorzien.
Opsommingen van feiten over dynastie, symboliek en chronologie echoën langs de bewerkte zuilen van het tempelinterieur. Priesters zijn druk in de weer met vlammetjes. Een oudere geestelijke met jampotbril gaat gewillig poseren want zo raakt zijn donatiebus sneller vol. Om al de kunstwerken uit de duisternis te halen staat een grote schijnwerper klaar, die als een zoeklicht door de sterrenhemel jaagt. Zo eenvoudig en strak als het beeld van Bahubali, zo uitbundig en overweldigend zijn de sculpturen in Halebid en Belur. Ik ben er persoonlijk erg van onder de indruk geraakt en laat de foto's voor zich spreken.
We horen het gejoel van jongetjes die op een stoffig veldje cricket spelen. In hun verbeelding maken ze deel uit van het nationale team dat het deze dagen tegen Pakistan opneemt. Een wedstrijd die op elke TV wordt voorgeschoteld.
Zowel gisteren als vandaag rijden we door een landschap van suikerriet, bananenbomen, meertjes en idyllische dorpen. Eenvoudige boerenhuisjes in pasteltinten klonteren bijeen. Vrouw aan de waterpomp met baby op de arm, geblaf van honden, ossenkar voor de deur. Daarnaast de bushalte die met opzichtige reclame is beschilderd ter promotie van het heilige mobieltje. Middeleeuwen versus modern times. Sommige dorpjes zijn zo lieflijk en rustig dat we wel met de beleving van deze mensen willen kennismaken. Laat twintig toeristen met hun camera's en balpennen los op zo'n gemeenschap en de boel is snel ontwricht, de tegenstelling te groot, denk ik. Aldus rijden we dan maar naar een voor ons soort mensen opgericht resort in luxe. We hebben een heerlijk lunchbuffet en een zwembad ter beschikking om de middag mee door te komen. Ons hotel staat dichtbij, in Hassan, maar daar is niets interessants te vinden. Gewoon de gribus, herrie, vuil en stank van uitlaatgassen die zo kenmerkend zijn voor Zuid-Indiase provinciestadjes. Als de badkleding is opgedroogd en de longdrinks afgerekend kunnen we uitgerust de bus weer in.
Maar die blijkt ergens in een garage te staan, kapot. Iets elektrisch niet in orde, we vrezen voor "de rode draad". Bijrijder Bashu is al onderweg naar Mysore om onderdelen te halen.
Er wordt een jeep gecharterd die telkens een groepje van zes naar het hotel brengt. Terwijl we onze beurt afwachten worden er in de tuinen van het resort honderden gekleurde lampjes ontstoken. Op de tweede dag van het diwali-feest worden overal olielichtjes neergezet en vuurwerk afgestoken. Diwali is kerstmis voor hindoes. Ze vieren de thuiskomst van Rama en Sita, hoofdpersonen uit het heldendicht Ramayana. Iedereen trekt mooie kleren aan, eet veel snoep en
winkeliers beginnen aan een nieuw boekjaar. Hun "etalages" zijn mooi versiert, kinderen worden verwend met kadootjes. Uitgerekend vanavond moeten Shankar en Bashu de bus zien te repareren want morgenvroeg moet de rondreis worden voortgezet.
We kunnen ze niet zien noch helpen.
In gedachten zie ik die twee onder de motorkap rommelen. Ze schrikken al niet meer van het knallende vuurwerk op straat. Door het schijnsel van de lampjes die ze op het dashboard gezet hebben, lijken de ogen van de grote pluche tijger te fonkelen.
Happy Diwali !