Vrijdag en zaterdag, 2 & 3 november
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
03 November 2007 | India, New Delhi
Deze ochtend staat in het teken van geuren en genezen, en dan bedoel ik niet Anke's badkamerbezoekjes. Dicht bij het hotel liggen vele kruidentuinen. In één ervan krijgen we een rondleiding. Tussen prachtige bloemen en planten wordt allerhande uitleg gegeven over gebruiksmogelijkheden en geneeskrachtige werking van hetgeen er zoal te oogsten valt. In een wankele boomhut wordt koffie geschonken. Omgeven door koffieplanten worden we afgescheept met Nescafé. Met een tas vol specerijen stappen we weer in de bus en trekken door de bergen langs theeplantages.
Kerala is een provincie met een grote Christelijke gemeenschap. Er staan leuke kerkjes en de vrachtwagens zijn beschilderd met de namen van St. Thomas, St. Lucas en noem maar op. Het is een mooie omgeving met overal kronkelende bergstromen die een weg naar het dal zoeken.
Kerala is tamelijk welvarend en er zijn meer auto's, mooiere huizen en minder vuil op straat. Alles lijkt net iets beter verzorgd. Op borden langs de weg valt telkens te lezen: Kerala, God's own country. Na een kopje lokale thee rijden we urenlang door een landschap dat gedomineerd wordt door rubberplantages.
Die lange busritten breken ons langzamerhand op. We verlangen naar onze grote boottocht. De hoge waterstand zou de reden zijn voor extra kilometers. De houseboats liggen afgemeerd in Aleppey. We worden over vier vaartuigen verdeeld en steken eindelijk van wal.
De backwaters zijn brede waterwegen tussen rijstvelden. Op de dijkjes staan huizen, schooltjes, kerken. We varen op met een kano vol melkbussen. De deining die we maken brengt een wasende vrouw licht uit haar evenwicht maar ze zwaait en lacht ons toe. Verderop passeren we een scheepswerf.
Onze boot heeft als romp een vikingschip. De opbouw is een constructie van hout en riet en heeft de vorm van een huif. Onze hut is knus, een tweepersoonsbed met uitzicht. Boven de hutten is een lange, open salon. Het heeft hier wekenlang geregend maar gelukkig heeft de rieten overkapping het doorstaan. De rijstvelden staan veelal blank en vormen bijna één geheel met het grote meer, eilandjes van waterhyacinthen en grote palmen langs de oever. We mogen even een kerkje vanbinnen bekijken; prachtige kleuren, stijlvol. Dan kleurt de hemel oranje. De temperatuur loopt langzaam op maar het is prachtig.
Onze houseboats worden zij aan zij tot rust gebracht langs een dijkje. De duisternis valt in. Gekko's, die zich in de plooien van het dekzeil hebben verschanst, doen zich tegoed aan de muggen die om een enkel peertje dwarrelen. Dineren bij kaarslicht. Een concert van vogels, kikkers, krekels.
Toch gaan we vroeg naar bed. De ventilator aan het plafond vecht tegen de klamme hitte die ook 's ochtends nog niet bestreden is. Tijdens het ontbijt varen we verder, of terug. De omgeving, nu volop in de zon, verraadt niet waar we zijn.
Straks wacht ons de busrit naar Cochin dus genieten we voorlopig van de rust en zwaaien nog maar eens naar zwemmende kinderen en de visser met zijn net. Witte koereigers scheren over een diepliggende praam vol bakstenen. Buigende priemen, zwaar werk. In konvooi nemen we bocht na bocht en stilletjes wens ik te blijven dwalen over God's own backwaters.....
Kerala is een provincie met een grote Christelijke gemeenschap. Er staan leuke kerkjes en de vrachtwagens zijn beschilderd met de namen van St. Thomas, St. Lucas en noem maar op. Het is een mooie omgeving met overal kronkelende bergstromen die een weg naar het dal zoeken.
Kerala is tamelijk welvarend en er zijn meer auto's, mooiere huizen en minder vuil op straat. Alles lijkt net iets beter verzorgd. Op borden langs de weg valt telkens te lezen: Kerala, God's own country. Na een kopje lokale thee rijden we urenlang door een landschap dat gedomineerd wordt door rubberplantages.
Die lange busritten breken ons langzamerhand op. We verlangen naar onze grote boottocht. De hoge waterstand zou de reden zijn voor extra kilometers. De houseboats liggen afgemeerd in Aleppey. We worden over vier vaartuigen verdeeld en steken eindelijk van wal.
De backwaters zijn brede waterwegen tussen rijstvelden. Op de dijkjes staan huizen, schooltjes, kerken. We varen op met een kano vol melkbussen. De deining die we maken brengt een wasende vrouw licht uit haar evenwicht maar ze zwaait en lacht ons toe. Verderop passeren we een scheepswerf.
Onze boot heeft als romp een vikingschip. De opbouw is een constructie van hout en riet en heeft de vorm van een huif. Onze hut is knus, een tweepersoonsbed met uitzicht. Boven de hutten is een lange, open salon. Het heeft hier wekenlang geregend maar gelukkig heeft de rieten overkapping het doorstaan. De rijstvelden staan veelal blank en vormen bijna één geheel met het grote meer, eilandjes van waterhyacinthen en grote palmen langs de oever. We mogen even een kerkje vanbinnen bekijken; prachtige kleuren, stijlvol. Dan kleurt de hemel oranje. De temperatuur loopt langzaam op maar het is prachtig.
Onze houseboats worden zij aan zij tot rust gebracht langs een dijkje. De duisternis valt in. Gekko's, die zich in de plooien van het dekzeil hebben verschanst, doen zich tegoed aan de muggen die om een enkel peertje dwarrelen. Dineren bij kaarslicht. Een concert van vogels, kikkers, krekels.
Toch gaan we vroeg naar bed. De ventilator aan het plafond vecht tegen de klamme hitte die ook 's ochtends nog niet bestreden is. Tijdens het ontbijt varen we verder, of terug. De omgeving, nu volop in de zon, verraadt niet waar we zijn.
Straks wacht ons de busrit naar Cochin dus genieten we voorlopig van de rust en zwaaien nog maar eens naar zwemmende kinderen en de visser met zijn net. Witte koereigers scheren over een diepliggende praam vol bakstenen. Buigende priemen, zwaar werk. In konvooi nemen we bocht na bocht en stilletjes wens ik te blijven dwalen over God's own backwaters.....
-
03 November 2007 - 10:03
Sas:
een hemelse middag en ochtend achter de rug op de backwaters. Heerlijk relaxt en verwend op culinaire wijze door de Indiase bemanning. Wat is het leven mooi op vakantie!!! Ik weet het nog maar al te goed van een jaar geleden.
Nu naar Cochin? Je schrikt je rot als je de stad binnen rijdt van de bilboards, hectiek en tuuttuut van alles wat rijdt. Maar oh, wat is het oude stadscentrum en de katali voorstelling daar mooi.
Ik wil weer terug!!!!!!
Liefs Sas -
03 November 2007 - 21:58
Annie:
Beste Anke en Harry,
Dank voor weer een ander bericht en voor deprachtige foto's. Dus je hebt weer kennis opgedaan Anke voor de kruidentuin??? Of misschien voor bloemen ook? Dus nu heerlijk gevaren en het lijkt heel romantisch met zo'n wel heel aparte boot. Even kwam r een bericht website verlopen maar ik probeer het nog even. Het is bijna zondag. Nog mooie dagen samen.Groetjes, Tante Annie -
04 November 2007 - 15:41
Pa En Ma:
Ja het is afzien die lange busritten in die hitte,maar de belonig van die mooie boottocht maakt alles weer goed.
Groetjes Pa en Ma -
04 November 2007 - 15:51
Marian:
Wat grappig om elkaar zo te schrijven met bijna de hele wereld tussen ons in ;-)
Geniet ervan, ik doe het ook ! -
05 November 2007 - 08:30
Inge:
Nogmaals (ik heb het al eerder gezegd) wil ik Harry dringend aanraden eens een roman te gaan schrijven. Ik ben een prof, weet u wel, dus als ik het zeg, DOE HET DAN OOK! Afgezien daarvan, maar eigenlijk misschien juist daardoor, voel ik af en toe een kleintje Pang Jaloezie als ik dit moois allemaal lees. Zelfs de hitte, het wc-plezier en de lange busritten klinken aangenaam vergeleken met de gestresste saaiheid van mijn wekelijks bestaan hier dezer dagen.
Ik wens jullie nog heel veel spannnende en interesasante belevenissen toe.
Groetjes van Inge (ook aan de Nescafé)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
