Donderdag 1 november

Er staat een man in z'n onderbroek op een felgroen balkonnetje. Zijn linkerhand beweegt een tandenborstel door de mond terwijl hij met de rechter een mobieltje aan het oor heeft. Dat hij zich verstaanbaar kan maken valt te betwijfelen want er schalt ook nog een verkiezingleus van de lokale partij door een enorme luidspreker. Beneden hem kauwt een koe op wat plastic zakjes waar de straten mee bezaaid zijn. Ondanks de weinige personenauto's (niet te betalen) heeft het verkeersbeeld veel weg van die racespelletjes met schier onmogelijke inhaalakties. Gestaag rijden we Madurai uit en laat Tamil Nadu gelukkig ook nog iets van haar landschap zien. Kokosplantages, rijstvelden en zelfs druivenranken bepalen de kleur. Daarachter de heuvels die tot bergjes groeien. Koeien grazen waar het hoort. Uit kleine baksteenovens kringelt rook omhoog en aan de rivier wordt de bonte was gedaan. Iemand uit de groep deelt een strandbal uit aan een jochie dat uit school komt aanrennen.
De bergen worden hoger en hoger en kijk, een waterval! We rijden de provincie Kerala binnen, chauffeur Shankar regelt de grensformaliteiten af in een stoffig kantoortje. Met de benodigde stempels kruipt ie weer achter het stuur en laat ons zien hoe je haarspeldbochten neemt. Ingeklemd tussen de kruidenstad Kumily en het tijgerreservaat van Peryar ligt ons hotel Ambadi.
Het oogt als een Afrikaanse lodge, met verspreid staande kamergebouwtjes in verschillende stijlen. Wat men noemt, "a perfect fit" met de omgeving. Twee apen lopen met ons mee als Anke de flora in de buurt inventariseerd. Het kontrast met de helse drukte van de stad komt tot een climax wanneer we s'middags vanuit een bootje naar een olifant met kalf staren. Ook herten en wilde zwijnen komen naar de oever om hun dorst te lessen. Door het geronk van de rondvaartvloot zullen de tijgers zich wel verdekt blijven opstellen, maar iedereen met telelens of verrekijker blijft speuren naar een spoor. Ijsvogels laten hun verenpracht wel zien, al is het in de verte. De zon zakt achter de bergen en zodra de boot is afgemeerd hoor je enkel nog de krekels.
Anke is nu in de olie, ze ondergaat een "ayurvedic Abhyanga".
Dat geeft mij even tijd om mijn verhaaltje te schrijven, onder het genot van een zelfgemaakt kopje nescafe. De stroomvoorziening is echter niet berekend op onze waterkoker en dan merk je pas hoe donker het in India kan zijn ...