Dinsdag 30 oktober
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
31 Oktober 2007 | India, Madurai
De eerste winkels openen al weer hun rolluik, maar het lijkt wel of de bevolking van Trichy helemaal nooit naar bed gaat, zo druk is het op straat. De bus heeft ons zo dicht mogelijk bij de voet van een hoge zandstenen rots gedropt, Rock Fort. Als een verloren kraal ligt die bult in het midden van de stad. Het is nog vroeg, de steile stenen trap die langs wat rotstempels leidt is een flinke kuitenbijter en de nu al drukkende warmte hakt er in. Anke voelde de bui al hangen en bleef beneden het gedoetje op een stoepje gadeslaan.
De laatste treden naar de Ganesha-tempel gunnen alvast een blik op de omgeving: samengepakte huisjes, krioelende straten en een hemel zonder dreigende wolken. Boven wordt ik opgewacht door een gezellige dikkerd met een olifantskop.
Ganesha is een van de favoriete goden binnen het hindoeisme. Ik doe een donatie in een manshoge collectebus en krijg prompt een witte stip van as op m'n voorhoofd gedrukt. De priester wil weten uit welk land ik kom en of ik een pen heb. Hij krabbelt "all the best" op een prentje voor mij en wil vervolgens zelf op de foto worden gezet. Mijn pen verdwijnt in een blikken trommeltje. Ik krijg ook nog een snoepje omdat Ganesha daar zo dol op is. De rondgang om de tempel laat een verkoelende bries door en na een blik over de andere tempels van Trichy daal ik de trappen weer af. In de rotswand is een kleine kiosk vol snuisterijen en snoepwaren. De ouwe taaie die in een soort schutkleur vanachter zijn vitrine tevoorschijn schiet, verkoopt me een klein Ganasha-beeldje. Wanneer ik dit kleinood aan Anke schenk, worstelt onze bus zich al weer door de kluwen straatventers. Ganesha is de god van de kennis en de handel en hij zorgt voor het uit de weg ruimen van hindernissen. We moeten hem maar veel aanbidden want de wegen zitten vol obstakels. Eenmaal aan de overkant van de rivier gaan onze schoenen weer uit en worden op de plank "group shoes" ter bewaring geparkeerd. We wandelen blootsvoets onder een van de reusachtige toegangspoorten door naar een doolhof van binnenplaatsen. Overal beschilderde stenen beelden, oud en nieuw door elkaar. Deze aan Vishnu gewijde tempel is volop in gebruik maar het aller heiligste is voor niet-hindoes niet opengesteld. De sfeer is machtig. Al die kleurtjes en belletjes zijn voor mij mischien wat kitscherig, maar het boeiende is dat het voor de mensen zo'n belangrijk onderdeel van hun leven uitmaakt.
We hebben een gids maar diens autoriteit wordt ondermijnd door een mini mens die zonder te hoeven bukken allerlei gebeeldhouwde taferelen verduidelijkt. Achter een rij enorme zuilen in de vorm van steigerende paarden met jagers bevindt zich een geimproviseerde stal. Daarin staat een echt tempelpaard, wit met een paar geel geschilderde vlekken. Als een soort ultieme verlosser zou Vishnu (in een tiende verschijningsvorm) als paard neerdalen om de wereld te redden. Het tempelpaard, zo werd ons verteld, heet Harri.
We moeten voorzichtig om de bedelaars heen stappen die op een door de priesters gratis verstrekt hapje eten liggen te wachten. Hun uitgestrekte handen van leer dienen tevens als routewijzer. Achter de laatste tempelmuur wacht ons een warme lunch in een gekoelde feestzaal. De rit naar Madurai is dan weer een lange broeierige zit. De duisternis valt over het glooiend geworden landschap. De drukte van Madurai dringt zich echter al weer aan ons op. In de lobby van het hotel Supreme wordt Anke met haar verloren koffer herenigd en eenmaal boven op het dakterras genieten we van de hapjes en het uitzicht. In de verte lijken de vier verlichte torens van de Meenakshi-tempel wel op een landingsplaats voor UFO's.
God weet wat er nog op ons zal neerdalen.
De laatste treden naar de Ganesha-tempel gunnen alvast een blik op de omgeving: samengepakte huisjes, krioelende straten en een hemel zonder dreigende wolken. Boven wordt ik opgewacht door een gezellige dikkerd met een olifantskop.
Ganesha is een van de favoriete goden binnen het hindoeisme. Ik doe een donatie in een manshoge collectebus en krijg prompt een witte stip van as op m'n voorhoofd gedrukt. De priester wil weten uit welk land ik kom en of ik een pen heb. Hij krabbelt "all the best" op een prentje voor mij en wil vervolgens zelf op de foto worden gezet. Mijn pen verdwijnt in een blikken trommeltje. Ik krijg ook nog een snoepje omdat Ganesha daar zo dol op is. De rondgang om de tempel laat een verkoelende bries door en na een blik over de andere tempels van Trichy daal ik de trappen weer af. In de rotswand is een kleine kiosk vol snuisterijen en snoepwaren. De ouwe taaie die in een soort schutkleur vanachter zijn vitrine tevoorschijn schiet, verkoopt me een klein Ganasha-beeldje. Wanneer ik dit kleinood aan Anke schenk, worstelt onze bus zich al weer door de kluwen straatventers. Ganesha is de god van de kennis en de handel en hij zorgt voor het uit de weg ruimen van hindernissen. We moeten hem maar veel aanbidden want de wegen zitten vol obstakels. Eenmaal aan de overkant van de rivier gaan onze schoenen weer uit en worden op de plank "group shoes" ter bewaring geparkeerd. We wandelen blootsvoets onder een van de reusachtige toegangspoorten door naar een doolhof van binnenplaatsen. Overal beschilderde stenen beelden, oud en nieuw door elkaar. Deze aan Vishnu gewijde tempel is volop in gebruik maar het aller heiligste is voor niet-hindoes niet opengesteld. De sfeer is machtig. Al die kleurtjes en belletjes zijn voor mij mischien wat kitscherig, maar het boeiende is dat het voor de mensen zo'n belangrijk onderdeel van hun leven uitmaakt.
We hebben een gids maar diens autoriteit wordt ondermijnd door een mini mens die zonder te hoeven bukken allerlei gebeeldhouwde taferelen verduidelijkt. Achter een rij enorme zuilen in de vorm van steigerende paarden met jagers bevindt zich een geimproviseerde stal. Daarin staat een echt tempelpaard, wit met een paar geel geschilderde vlekken. Als een soort ultieme verlosser zou Vishnu (in een tiende verschijningsvorm) als paard neerdalen om de wereld te redden. Het tempelpaard, zo werd ons verteld, heet Harri.
We moeten voorzichtig om de bedelaars heen stappen die op een door de priesters gratis verstrekt hapje eten liggen te wachten. Hun uitgestrekte handen van leer dienen tevens als routewijzer. Achter de laatste tempelmuur wacht ons een warme lunch in een gekoelde feestzaal. De rit naar Madurai is dan weer een lange broeierige zit. De duisternis valt over het glooiend geworden landschap. De drukte van Madurai dringt zich echter al weer aan ons op. In de lobby van het hotel Supreme wordt Anke met haar verloren koffer herenigd en eenmaal boven op het dakterras genieten we van de hapjes en het uitzicht. In de verte lijken de vier verlichte torens van de Meenakshi-tempel wel op een landingsplaats voor UFO's.
God weet wat er nog op ons zal neerdalen.
-
31 Oktober 2007 - 08:58
Inge:
God weet het, maar welke god? Dat is in India altijd een beetje het probleem. Er is te veel keus in goden. In ieder geval lees ik uit je verhaal dat de vakantie nu definitief is losgebarsten. Wat zal Anke blij zijn om haar spulletjes weer terug te hebben, alhoewel de daar gemaakte kameez (naar de foto te oordelen) haar ook mooi staat. -
31 Oktober 2007 - 09:41
Saskia:
Goh Lieve Anke en Harry,
Wat een vervelende start zonder bagage en een vertraging. De verhalen bleven al even uit dus ik vroeg me al af of er wat was.
De tempels in Trichy vond ik het mooiste. De gids had een ondankbaar publiek aan ons omdat we meer in beslag genomen werden door al die mensen die op ons af kwamen.
Anke, hier hebben we de kale dames gezien die hun haar aan God geofferd hadde? de oorsprong van jouw extensions vermoedelijk.
Jullie heben Kanesha toch wel een offertje gebracht voor de jouw handel in zaad? (Het tuinkabouter gebeuren)
Ik hoop dat jouw shalwars het goed houden. De rok die ik had laten maken in Zuid India was is na een dag al uitgescheurd en niet omdat ik te dik ben.
Ik wens jullie nog een fijne vakantie in Zuid India hopelijk met droog weer en zonder bagage verlies.
groetjes Sas
-
31 Oktober 2007 - 12:23
Marian:
En ik ook maar wachten op jullie berichtjes...klinkt goed alle verhalen ! India staat nog op mijn lijstje, ooit....bij mij gaat het ook opschieten, de zenuwen beginnen al klein beetje toe te slaan ;-) Jullie lezen alles nog en ik hou jullie site zeker in de gaten...geniet ervan, ga ik ook doen !!! -
01 November 2007 - 16:24
Annie:
Beste twee,
Heel veel dank voor 5 berichten die ik nu pas open maak want het lukte mij niet en heb ik hulp gekregen.Jullie hebben dus al heel wat beleefd, koffer weg, slecht weer enz. Hopelijk wordt de resterende tijd heel mooi en onvergetelijk.
Ik blijf jullie volgen
Groetjes uit Holland, Annie -
04 November 2007 - 15:08
Pa En Ma:
Hallo luitjes,
Het valt me tegen Anke dat je beneden bent gebleven vroeger klom je overal op en over.De foto's zijn mooi en scherp en zo te zien is het weer ook goed, houden zo.
groetjes pa en ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
